Wiosną 1940 roku, NKWD wymordowało blisko 22 tysiące polskich obywateli – elitę narodu, jego potencjał obronny, intelektualny i twórczy. Wśród ofiar byli także oficerowie i żołnierze Wojska Polskiego Ziemi Pułtuskiej, zamordowani m.in. w Lesie Katyńskim.
Korzenie Zbrodni Katyńskiej sięgają roku 1939. Tuż po ataku ZSRR na Polskę, 17 września 1939 r., na rozkaz szefa Ludowego Komisariatu Spraw Wewnętrznych, zaczęły powstawać obozy, do których trafiali, pojmani po wrześniowym ataku jeńcy wojenni. Obozy znajdowały się m.in. w Kozielsku, Starobielsku i Ostaszkowie.
Decyzja o wymordowaniu polskich jeńców wojennych zapadła na najwyższym szczeblu sowieckich władz, w marcu 1940 roku. Po około miesięcznych przygotowaniach rozpoczęła się likwidacja obozów jenieckich. Przez kolejne tygodnie polscy żołnierze, oficerowie wywożeni byli grupami do miejsc kaźni. Jeńcy z Kozielska byli mordowani w Katyniu i Smoleńsku, oficerów ze Starobielska zabijano w Charkowie, z Ostaszkowa – w Kalininie (dzisiejszym Twerze).
Dziś, w Dniu Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej, w 81. rocznicę tych wydarzeń, przypominamy Tych żołnierzy i oficerów Wojska Polskiego Ziemi Pułtuskiej, którzy stali się ofiarami radzieckiego ludobójstwa. Cześć ich Pamięci!
Symboliczny krzyż – lista nazwisk oficerów i żołnierzy WP, mieszkańców Ziemi Pułtuskiej – ukazał się w 60. rocznicę Zbrodni Katyńskiej, na łamach 16 numeru Pułtuskiej Gazety Powiatowe, 18 kwietnia 2000 r.
